Indulgencje to sposób na zmniejszenie kary za grzechy. Odpust może być czasowy lub stały. Istnieją dobre uczynki, które należy wykonać przed uzyskaniem odpustu. Odpusty mogą być kosztowne. Dowiedz się więcej o rodzajach dostępnych odpustów.
Opusty czasowe
Praktyka udzielania odpustów czasowych jest starożytna i była stosowana przez Kościół od czasów średniowiecza. Podczas gdy niektórzy uważają, że odpusty są bezużyteczne, inni twierdzą, że mogą one pomóc ludziom uniknąć grzechów. Prawda jest taka, że odpusty nie zastępują pokuty. Są raczej środkiem do lepszego życia.
Praktyka oferowania odpustów czasowych była popularna w średniowieczu i była praktykowana aż do XVI wieku. Nadużycia związane z odpustami skłoniły niemieckiego reformatora Marcina Lutra do napisania w 1517 r. swoich Dziewięćdziesięciu Pięciu Tez, w których przekonywał, że zbawienie powinno być dane każdemu człowiekowi tylko przez wiarę, a pokuta nie jest już konieczna do zbawienia. W 1517 roku papież Leon X zaoferował odpusty za odbudowę Bazyliki św. Piotra, ale papież zdecydował się znieść odpusty w 1567 roku.
Aby zakwalifikować się do odpustu, katolik musi być w stanie łaski. Oznacza to, że osoba musi być pod jurysdykcją Kościoła i musi mieć nawyk dobrych intencji. Ponadto osoba ta musi mieć skruszone serce. Istnieją dwa rodzaje odpustów: częściowe i zupełne.
Oprócz zapłaty za odpust, katolicy mogą również wymienić odpust czasowy na datek na cele charytatywne lub budowę kościoła. Kościół oferował odpusty także ludziom zamożnym, ponieważ datki na Kościół gwarantowały im zbawienie. W zamian osoba otrzymująca odpust otrzymywała list odpustowy. Dodatkowo osoba, która otrzymała odpust mogła zapewnić sobie odpust dla zmarłej osoby bliskiej.
Dobre uczynki przepisane przy udzielaniu odpustu
Opust mogą uzyskać osoby, które praktykują dobre uczynki, w tym modlitwę, uczynki jałmużny, odwiedzanie kościoła katolickiego. Aby uzyskać odpust, należy być w stanie łaski i poddać się jurysdykcji Kościoła. Należy również mieć skruszone serce, aby móc uzyskać odpust.
Dodatkowo można uzyskać odpust, jeśli odmawia się Różaniec Święty. Jeśli z jakiegoś powodu nie możesz opuścić domu, możesz uzyskać odpust, odmawiając różaniec. Praktyka ta jest często promowana wśród rodzin chrześcijańskich, ponieważ może pomóc im odtworzyć niebiańską atmosferę Świętej Rodziny.
Opust jest błogosławieństwem od Boga, które umożliwia penitentowi spełnienie jego obowiązków życiowych. Odpust ten nie pochodzi z własnych zasług penitenta, ale raczej z duchowego skarbca Kościoła. Choć Kościół nie jest absolutnym właścicielem tych zasług, zarządza nimi zgodnie z Bożym zamysłem miłosierdzia i sprawiedliwości.
Praktyka udzielania odpustów ewoluowała na przestrzeni wieków. Niektóre odpusty to odpuszczenia związane ze spowiedzią, a inne to bardziej zaawansowane formy odpuszczenia. W XI wieku udzielono pierwszych prawdziwych odpustów. Były one powszechne w XII wieku, a upowszechnił je IV Sobór Laterański (1215).
Koszt odpustu
Opust jest rodzajem odpuszczenia religijnego udzielanego przez kościół osobie fizycznej. Udzielany jest osobie za popełnienie konkretnego grzechu, może też skrócić lata czyśćca. Historycznie odpusty były przyznawane tym, którzy nie mogli wyruszyć na krucjaty lub nie mieli pieniędzy na ich utrzymanie. Ale, praktyka oferowania odpustów znacznie ewoluowała na przestrzeni wieków.
W średniowieczu, Kościół katolicki był w stanie przyznać odpusty ludziom w zamian za modlitwy i datki. Odpusty te były zazwyczaj wydawane w formie listu. List ten miał być zaniesiony do księdza lub ojca spowiednika, aby udowodnić, że osobie, która wpłaciła pieniądze, został odpuszczony grzech. W XVII wieku druk ułatwił produkcję tych dokumentów i obniżył koszty procesu.
W średniowieczu koszt odpustów był bardzo zróżnicowany. Wahał się od 25 złotych florenów dla królewskich rodzin do 3 złotych florenów dla kupców. Najbiedniejsi wierni musieli jednak zapłacić tylko czternaście florenów. Sprzedaż odpustów była popularnym sposobem wykorzystywania ludzi przez Kościół katolicki. Odpusty te miały odpuszczać dawne grzechy i ratować ludzi z czyśćca.
Praktyka ofiarowania odpustów była powszechna, a dziś odpusty nadal odgrywają rolę w katolickim życiu religijnym. Jednak niektórzy krytycy twierdzą, że stały się one źródłem nadużyć. W rzeczywistości, Kościół próbował ograniczyć praktykę dawania odpustów poprzez różne reformy.
